బడి సంచి

అమ్మ ఒడి, నాన్న వేలిడిసిన నాకు

బాల్యమంతా వెన్నుతట్టి నిలబడింది

నా బడి సంచే....

ఎపుడన్నా సాయిత గాళ్ళు లేకుండా

ఒంటరిగా నడిచెలుతుంటే

ఆ జబ్బ మీద ఓ చెయ్యి

ఈ జబ్బ మీద ఓ చెయ్యేసి నడిచే దోస్తుల్లా

బడి సంచి చేతులే నడిపించేవి నన్ను

పొద్దుగాల అమ్మ పెట్టిన సద్దిగిన్నెని

ఖాళీ అయిన సద్దిగిన్నెలో నింపుకున్న సంతోషాలనీ

తన ఒళ్లనే దాసుకునేది

పలక మీద రాసి రాసి అరుగుతున్న బలపం

కరుగుతున్న నా బాల్యపు ఆనందపు రూపమని

బడి సంచికి ముందే ఎరుకేమో

బలపం ముక్కలన్నిటినీ భద్రంగా దాసేది

పిల్లలైతయని అమాయకంగా

నేమలీకలను పొదిగే పొత్తాల గంపయ్యేది

జనవరి ఒకటినాడు దొస్తులిచ్చిన గ్రీటింగ్ కార్డులన్నిటిని

పుస్తకాల పొత్తిళ్ళలో పాయిరంగ దాసుకునేది

ఆడి ఆడి అలసిపోయి నిదురోయేటప్పుడు

బడిసంచే నెత్తికింద మెత్తయ్యేది

నచ్చిన బొమ్మనో, ఇష్టమైన పెన్నో పెన్సిలో పోయినపుడు

ఎక్కిళ్ళ కన్నీటిని తుడిచే అమ్మ కొంగయ్యేది బడి సంచి

అమ్మానాన్న ఇచ్చినవో, ఎపుడన్నా కొట్టేసినవో

భద్రంగా దాసె స్విస్ బ్యాంకయ్యేది బడి సంచే....

యాంత్రిక జీవితపు పరుగుల్లో

కాలం గద్దెత్తుకెల్లిన బాల్యపు గురుతులన్నిటికి

బడి సంచే గవాయి..

దిలీప్.వి

84640 30808