నిరుద్యోగ సమస్య తీరేదెన్నడు?

మన దేశంలో నిరుద్యోగ సమస్య అత్యంత తీవ్రంగా ఉంది. ప్రతి సర్వేలో మంచి జీతంతో కూడిన సురక్షితమైన ఉద్యోగాలు లేకపోవడమే తమ సమస్య అని దేశ ప్రజలు చెబుతున్నారు. భారతీయ జనాభాలో మూడింట రెండొంతుల మంది పని చేసే వయస్సులో ఉన్నారు. అంటే, వారు 15-65 సంవత్సరాల మధ్య వయస్సు గలవారు. పని చేసే వయస్సు గల వ్యక్తుల ఈ నిష్పత్తి ప్రపంచ సగటు కంటే చాలా ఎక్కువ. అయినప్పటికీ, పని చేసే వయస్సులో ఎక్కువ మంది వ్యక్తులు ఎటువంటి వేతనంతో కూడిన పని దొరకక వారి శక్తి పూర్తిగా వృధా అవుతోంది. వీరిని నిరుద్యోగులుగా పరిగణిస్తున్నారు. వాస్తవానికి ఆర్థిక వ్యవస్థ పెట్టుబడిదారీగా ఉన్నంత కాలం నిరుద్యోగానికి పరిష్కారం లేదు. సమస్యకు పరిష్కారం లేకపోవడంతో, రాజకీయ పార్టీలు కుల ప్రాతిపదికన రిజర్వేషన్ కోటాల కోసం ప్రజల మధ్య పోటీని రెచ్చగొట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాయి. ఉన్న కొద్దిపాటి ఉద్యోగాల విషయంలో నిరుద్యోగ యువత తమలో తాము పోట్లాడుకునేలా చేస్తున్నారు. సమస్య మూలాన్ని తొలగించకుండా నిరుద్యోగ సమస్యను పరిష్కరించడం సాధ్యం కాదు.

క్లర్క్ పోస్టులకు పీహెచ్‌డీలు

యువతకు నిరుద్యోగ సమస్య తీవ్రంగా ఉంది. ప్రతి సంవత్సరం దాదాపు 50 లక్షల మంది యువత శ్రామికశక్తిలో చేరుతున్నారు కానీ వారిలో చాలా మందికి వేతనంతో కూడిన పని దొరకడం లేదు. 2024 జనవరి-మార్చి త్రైమాసికానికి సంబంధించిన తాజా పీరియాడిక్ లేబర్ ఫోర్స్ సర్వే ప్రకారం దేశంలో 15-29 ఏళ్ల మధ్య ఉన్న ప్రతి ఆరుగురిలో ఒకరు నిరుద్యోగులుగా ఉన్నారు. నిరుద్యోగులందరిలో సెకండరీ పాఠశాల పూర్తి చేసిన యువత నిష్పత్తి 2000లో 54% ఉండగా, అది 2022 నాటికి 66%కి పెరిగింది. కేంద్ర లేదా రాష్ట్ర ప్రభుత్వం క్లరికల్ ఉద్యోగాల్లో కొన్ని వందల ఖాళీలను భర్తీ చేయాలని యోచిస్తున్నట్లు ప్రకటించినప్పుడల్లా వేలాది మంది గ్రాడ్యుయేట్లు, పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేట్లు, పీహెచ్‌డీలు కూడా ఈ ఉద్యోగాలకు దరఖాస్తు చేసుకుంటారు. అధిక అర్హత కలిగిన యువతలో చాలా తక్కువ మందికి ప్రైవేట్ కంపెనీలలో రెగ్యులర్ ఉద్యోగాలు లభిస్తున్నాయి.

ఇంజనీరింగ్ గ్రాడ్యుయేట్లకే దిక్కులేదు

మరోవైపున లక్షలాది మంది యువత రైల్వేలో లేదా ఇతర ప్రభుత్వ శాఖలలో ఉద్యోగం కోసం, ఒకదాని తర్వాత మరొకటి అర్హత పరీక్షలకు సిద్ధమవుతూ, రాస్తూ వృథాగా సంవత్సరాలు గడుపుతున్నారు. ఏటా ఉద్యోగాల సృష్టి కంటే తగ్గుతున్నవే ఎక్కువ. ఈ ఏడాది ఐఐటీ వంటి ప్రముఖ విద్యాసంస్థల్లో ఇంజనీరింగ్ గ్రాడ్యుయేట్లు కూడా ఉద్యోగం కోసం కష్టపడుతున్నారు. అందుబాటులో ఉన్న ఉద్యోగాల పరిమాణం నిలిచిపోవడమే కాకుండా, ఉద్యోగాల నాణ్యత క్షీణిస్తోంది. మెజారిటీ కంపెనీలలో, సాధారణ శాశ్వత ఉద్యోగాల కంటే తాత్కాలిక ఒప్పంద ఉద్యోగాలు పెరుగుతున్నాయి. ఎక్కువ మంది కార్మికులు ఎటువంటి సామాజిక భద్రత లేకుండా ఎక్కువ గంటలు కాంట్రాక్టు ప్రాతిపదికన పనిచేయవలసి వస్తుంది. భారీ సంఖ్యలో నిరుద్యోగుల ఉనికి ఉపాధి కార్మికుల వేతనాలను తొక్కివేయడానికి, వారి హక్కులను హరించడానికి కూడా ఉపయోగించబడుతోంది. జీవనం కొనసాగించడానికి ఎక్కువ పని గంటలు పని చేసే పరిస్థితి ఉంది.

ఉద్యోగాలు ఎక్కడికి పోయాయ్?

ప్రభుత్వరంగంలో భారీ పరిశ్రమల స్థాపన ఉనికి లేకపోవడంతో విస్తృత సంఖ్యలో ఉద్యోగాల కల్పనకు గండి పడింది. మన విద్యావిధానం ఉపాధి కల్పన బాధ్యతను వదిలేసి మొత్తంగా విద్యార్థులను వలసబాట పట్టిస్తోంది. గ్రామీణ ప్రాంతంలో ఉద్యోగాల కల్పన అంటే ఉపాధి పనుల పేరిట కూలి చేసుకుని బతకడం అనే నిర్వచనం వచ్చింది. రాష్ట్రాల స్థాయిలో 20 లక్షల ఉద్యోగాలు, కేంద్ర స్థాయిలో 2 కోట్ల ఉద్యోగాల కల్పన అంటూ సాగే ప్రచారం పచ్చి బూటకం అని ఇప్పటికే రుజువైపోయింది. ఈ నేపథ్యంలో సమస్య మూలాన్ని తొలగించకుండా నిరుద్యోగ సమస్యను పరిష్కరించడం ఏ ప్రభుత్వానికైనా సాధ్యం కాదు.

ఆళవందార్ వేణు మాధవ్,

86860 51752