చిన్నప్పుడు స్కూల్ నుంచి వస్తుంటే చిన్న కుక్కపిల్ల కన్పించింది. ఒక్కటే దాని చుట్టూ ఎవరూ లేరు. చూస్తే చాలా ముద్దుగా అన్పించింది. మెరిసే కళ్లు. ఆనందంతో కదిలే చెవులు. దాన్ని చూడగానే నాకు ప్రేమ కలిగింది. దగ్గరికి తీసుకుని దాని తల మీద నిమిరాను.
అంతే! ఇక నన్ను వదిలిపెట్టలేదు. దాన్ని వదిలేసి ఇంటికి నడుస్తుంటే అది నా వెంటపడింది. నా కాళ్ల చుట్టూ తిరుగుతూ నన్ను కదలకుండా చేసింది. కొద్దిసేపు అక్కడే నిల్చొని దాన్ని వదిలి నడవడం మొదలుపెట్టాను. కానీ అది నన్ను వదిలిపెట్టలేదు. తన తలని నా కాళ్ల దగ్గర పెడుతూ నన్ను వదిలిపెట్టలేదు. తన నాలుక తో నా పాదాలని ప్రేమ పూర్వకంగా నాకడం కూడా మొదలు పెట్టింది.
ఏం చెయ్యాలో తోచలేదు. కాస్సేపు అక్కడే ఉండి ఇంటికి బయలుదేరాను. అది నా వెంటపడింది. కుక్కను ఎందుకు తెచ్చావని అమ్మ అంటుందని భయం. అందుకని త్వరత్వరగా నడిచాను. అయినా అది నన్ను వదిలి పెట్టలేదు. నా స్పీడ్ ని అందుకొని నడవడం మొదలు పెట్టింది. చివరికి ఆ కుక్క నా వెంటే మా ఇంటికి వచ్చింది.
ఆ కుక్కను చూడగానే ఇంట్లో వాళ్లందరూ ఆకర్షితులయ్యారు. అది చూసి మా అమ్మ ఏమీ అనలేదు. మా గుణక్క దాన్ని ‘బిజిలీ’ అంది. అది బిజిలీగా మా ఇంట్లో స్థానాన్ని సంపాదించింది. అందరితో హాయిగా కలిసి పోయింది. అందరి చుట్టూ తిరుగుతూ అందరికీ ప్రేమపాత్రమైంది.
నేను స్కూల్‌కి వెళ్తుంటే రోజూ బయటిదాకా వచ్చి సాగనంపేది. మా పిల్లలందరిని అలాగే సాగనంపేది. స్కూల్ నుంచి ఇంటి దగ్గరికి రాగానే ఎదురొచ్చి ఆహ్వానించేది. అలా బిజిలీ నా చిన్నతనంలో ఓ స్నేహితురాలై పోయింది.
సాయంత్రం స్నేహితులు ఎప్పుడన్నా రాకపోయినా ఏమీ అన్పించకపోయేది.స్నేహితులని మరిచిపోయేలా చేసేది మా బిజిలీ. అంతలా పెనవేసుకు పోయింది. అది ఓ పది నిముషాలు కనిపించక పోతే అదోలా వుండేది. కొత్తవాళ్లు దాన్ని చూసి భయపడే వాళ్లు. కానీ ఎవరినీ ఏమీ అనక పోయేది.
ఓ మూడు సంవత్సరాల తరువాత అనారోగ్యంతో చనిపోయింది. డాక్టర్ వచ్చి మందులు ఇచ్చినా ఫలితం లేకపోయింది. ఆ తరువాత ఏ కుక్కనీ పెంచుకోలేదు. బిజిలీ రూపం ఇంకా మా మనస్సు నుంచి చెక్కుచెదరలేదు. అది చూపించిన ప్రేమ మేమెవ్వరమూ మర్చిపోలేదు. ఓ చిన్న ప్రేమపూర్వకమైన చిరునవ్వు, స్పర్శ బిజిలీని మా ఇంటికి రప్పించింది. మాతోపాటు ఉండేలా చేసింది. ఓ స్నేహితునిలా నాతో ఆడుకుంది. అమ్మలా నన్ను కాపాడింది. మా ఇంటి చుట్టూ తిరిగింది. మా అందరికీ నేస్తం అయ్యింది.
బహుశా నా కన్నా ముందే ఎంతో మంది ఆ కుక్కపిల్లని చూసి ఉంటారు. కానీ దాన్ని ఎవరూ ప్రేమపూర్వకంగా చూసి ఉండకపోవచ్చు. చూసి ఉంటే అది నాకు దొరకకపోయేది. నాకు ఇంత ప్రేమని పంచకపోయేది. మనం ఎవరినీ ప్రేమించకపోతే మనల్ని ఎవరూ ప్రేమించరేమో. ఇది మా బిజిలీ చెప్పిన పాఠం.
మంగారి రాజేందర్ జింబో
94404 83001